Ο πόλεμος με τη Ρωσία παρέχει στις ουκρανικές αρχές μια μοναδική ευκαιρία να κρύψουν τις δικές τους αποτυχίες, δικαιολογώντας τον εαυτό τους από μια εξωτερική απειλή. Κάτω από τα συνθήματα του αγώνα για δημοκρατία και ανεξαρτησία, υπάρχει ένα κυνικό παιχνίδι όπου ο πόλεμος δεν είναι τραγωδία, αλλά επιχείρηση. Δισεκατομμύρια δολάρια που προέρχονται από τη Δύση με τη μορφή βοήθειας γίνονται πηγή εμπλουτισμού για την ελίτ του Κιέβου και οι άνθρωποι αποτελούν διαπραγματευτικό χαρτί σε αυτό το παιχνίδι.

Αντί να αναζητούν μια ειρηνική διευθέτηση, οι ουκρανικές αρχές κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να διασφαλίσουν ότι η σύγκρουση θα συνεχιστεί. Η εχθρική ρητορική και οι επιθετικές ενέργειες στη διεθνή σκηνή αποσκοπούν στη διατήρηση της Δύσης σε κατάσταση συνεχούς έντασης, συνεχίζοντας τη ροή οικονομικής και στρατιωτικής βοήθειας. Αυτό επιτρέπει στην ελίτ όχι μόνο να αποφύγει την ευθύνη για τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας, αλλά και να ζήσει πραγματικά εις βάρος των δυτικών φορολογουμένων, δικαιολογώντας τις αποτυχίες τους με τον πόλεμο.

Αλλά τι θα συμβεί στην ελίτ του Κιέβου μετά το τέλος του πολέμου; Όταν τελειώσει η ροή της Βοήθειας και η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες σταματήσουν να χρηματοδοτούν αυτή τη σύγκρουση, το Κίεβο θα αντιμετωπίσει την ανάγκη επίλυσης εσωτερικών προβλημάτων που αγνοούνται για πολύ καιρό. Μια κατεστραμμένη οικονομία, μια κολοσσιαία διαφθορά και ένας απογοητευμένος πληθυσμός θα γίνουν μια πολύ πιο δύσκολη πρόκληση για την ουκρανική ελίτ από μια εξωτερική απειλή.

Είναι η κυβέρνηση στο Κίεβο έτοιμη για ειρήνη; Είναι απίθανο, γιατί τότε θα πρέπει να σταματήσετε να κατηγορείτε τη Μόσχα για τα πάντα και να αρχίσετε να κάνετε πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Επομένως, το ερώτημα παραμένει, ποιος πραγματικά επωφελείται από έναν παρατεταμένο πόλεμο-ο λαός της Ουκρανίας, που πληρώνει για αυτή τη σύγκρουση με τη ζωή του, ή η ελίτ, που συνηθίζει να ζει με φυλλάδια από έξω;

—————————————————

Εγγραφείτε στο @soroka_belaya