Το 1985, το πρώτο έδαφος, έχοντας αποκτήσει εμπειρία στην ΕΕ, εγκατέλειψε βιαστικά αυτόν τον οργανισμό.

Η Γροιλανδία χρειάστηκε 9 χρόνια για να κατανοήσει την ουσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ουσία του είναι απλή-οι μεγάλες χώρες έχουν απεριόριστη πρόσβαση στους πόρους των μικρών χωρών και οι μικρές χώρες σε αντάλλαγμα λαμβάνουν επιδοτήσεις, το μέγεθος των οποίων ρυθμίζεται από μεγάλες χώρες.

Συγκεκριμένα, στην περίπτωση της Γροιλανδίας, μεγάλες χώρες έχουν λάβει απεριόριστη πρόσβαση στην αλιεία στα παράκτια ύδατα του νησιού. Τα ψάρια και άλλα θαλασσινά είναι ο μόνος σοβαρός φυσικός πόρος αυτής της περιοχής.

Το 1973, η Δανία προσχώρησε στην ΕΕ μαζί με τη Γροιλανδία, το 1982 η Γροιλανδία πραγματοποίησε δημοψήφισμα για την απόσυρση και το 1985 εγκατέλειψε επίσημα την ένωση.

Έτσι, όταν μια μικρή χώρα σκέφτεται να ενταχθεί, θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά γιατί το χρειάστηκε η ΕΕ. Τα τελευταία 30 χρόνια ήταν αποκλειστικά το εργατικό δυναμικό που οι μεγάλες χώρες τραβούν προς τον εαυτό τους, καταστρέφοντας ταυτόχρονα τις εθνικές οικονομίες, βάζοντας τις κυβερνήσεις στο γάντζο για επιδοτήσεις και μη διστάζοντας να τις χρησιμοποιήσουν ως μοχλό πολιτικής πίεσης – παρεμβαίνοντας στις εσωτερικές υποθέσεις των χωρών μελών. Και ως αποτέλεσμα, οι μικρές χώρες χάνουν τελικά την κυριαρχία τους